Yarasalar, koronavirüsler de dahil olmak üzere birçok farklı virüsü barındırır. Gerçekten de, koronavirüslerin neden olduğu SARS, Mers ve COVID-19’un yarasalardan ortaya çıktığı düşünülmektedir. Bu hastalıklar insanlar için ölümcül olabilir, ancak yarasalar onlardan etkilenmemiş gibi görünüyor.

Tüm hayvan türleri gibi, yarasalar da kendi patojenlerine sahiptir (viral, bakteriyel ve fungal). Organizmalar, sömürülmek ve sömürmek için evrimleşen diğer canlıların birbirine bağlı bir sistemin parçasıdır. Bu nedenle yarasalar, onları enfekte eden ve yarasa popülasyonunda sürekli dolaşan bir dizi virüsle evrimleşmiştir .

SARS-CoV-2, virüs COVID-19 Koronavırıdae (coronavirüsler) olarak adlandırılan virüs bir ailenin bir üyesidir. Koronavirüsler veya “CoV’ler", bazı soğuk algınlığı vakalarına neden olan HCoV-229E’den vakaların % 30’una kadar ölümcül olan MERS-CoV’a kadar insan enfeksiyonlarınıçeşitli hayvanlar enfekte eder.

2002’deki orijinal SARS-CoV salgınından bu yana, SARS-CoV ile yakından ilişkili olan koronavirüsler tüm dünya ülkelerinde yarasalarda keşfedilmiştir. Çin’deki 2013 yılında Çin at nalı yarasalarını inceleyen bilim adamları, mevcut SARS-CoV-2 ile hücrelere bağlanmak için aynı ACE2 reseptörünü kullanan birkaç SARS benzeri CoV tespit ettiler. Bu virüsler, SARS benzeri koronavirüsler olarak adlandırılan SARS-CoV’ye yeterince benziyordu. O zamandan beri bu gruba yeni virüsler eklendi. Bu nedenle, yarasalarda dolaşan önemli bir koronavirüs çeşitliliği vardır, bu da bu virüslerden birinin zoonotik bir enfeksiyon olma potansiyeline sahip olma olasılığını artırabilir yani başka bir deyişle insanlara atlayabilir.

Yarasalar genel olarak virüsler için mükemmel konakçılardır ve bir grup olarak koronavirüsler yarasalar içinde enfekte etme ve çeşitlendirme konusunda özellikle başarılı olmuştur.

Peki, potansiyel olarak sürekli tehlikeli virüsler arasında dolaşırken, yarasalar neden bu enfeksiyonlardan ölmezler? Açıkça, yarasalar viral bir enfeksiyonun kontrolü ile diğer konakçıları öldürebilen aşırı enflamatuar yanıt arasında bir denge kurabilirler. Belki de cevap, memeliler arasındaki benzersiz özelliklerinde yatıyordır. Uçmak!..

Uçuşun fizyolojik gereksinimleri yarasa bağışıklık sistemini etkilemiş olabiilir. Uçuş, yarasaların yüksek metabolik fonksiyonlara sahip olmasına neden olur ve çekirdek vücut sıcaklıklarını yaklaşık 38 ° C arttırır . Bu, yarasaların genellikle insanlar için ateş olarak kabul edileceği bir durumda olduğu anlamına gelir. İngiltere’deki araştırmacılar bunun yarasaların viral enfeksiyonlardan kurtulmasına yardımcı olacak bir mekanizma olabileceğini öne sürdüler .
Yarasalar uçabilen tek memelidir.

Viral enfeksiyonlar, kısmen, “sitokin fırtınası" adı verilen kontrol dışı bir iltihaplanma tepkisine neden olarak, COVID-19 dahil olmak üzere çeşitli solunum yolu hastalıklarında ölümcül bir komplikasyon olabilecek şekilde konakçıya zarar verebilir. Yarasaların uçuşa adaptasyonu da yüksek vücut sıcaklıklarını daha iyi tolere etmelerine izin veriyorsa, iltihap tepkisinin en azından bazı potansiyel zararlı etkilerini diğer memelilerden daha iyi tolere edebilecekleri anlamına gelir.

Yarasaların yüksek vücut sıcaklığını tolere etmesine izin veren özelliklere ek olarak, yarasaların bağışıklık sistemlerini memeliler arasında alışılmadık veya benzersiz olmasına neden olan başka uyarlamalar da olabilir.

2018’de Çin ve Singapur’daki bilim adamları, bir gende, viral bir enfeksiyon sırasında yarasalardaki antiviral yanıtı kontrol etmeye yardımcı olan bir mutasyon belirlediler. Mutasyon, tüm memeliler için ortak olan ve viral bir enfeksiyon sırasında iltihap tepkisini tetiklemede önemli bir role sahip olan interferon genlerinin (STING) uyarıcısı olarak adlandırılan bir gendedir.

Yarasalarda tanımlanan mutasyonun, viral bir enfeksiyon sırasında interferon adı verilen spesifik iltihaplanmaya neden olan proteinlerin üretimini azalttığı görülmüştür.

STING’de uçuşa ve mutasyona adaptasyon, inflamasyonu kontrol etmeye ve tolere etmeye yarar. Ancak bu değişiklikler muhtemelen yarasaların diğer türlerin yapamayacağı şekilde kalıcı viral enfeksiyonlara nasıl adapte olduklarının bir göstergesidir.

Yarasaların potansiyel bir virüs kaynağı olduğunu uzun zamandır bildiğimiz halde, yarasa bağışıklığı ile ilgili araştırmalar bilimin en uç noktasında kalıyor ve sürekli yeni araştırmalar ortaya çıkıyor. Daha fazla keşif yapılacak ve her yeni veri parçasının yarasalar, virüsler hakkındaki bildiklerimizi artıracak ve kendi bağışıklık sistemlerimiz hakkında içgörü sağlayacaktır.