Hipervitaminoz D olarak da adlandırılan D vitamini toksisitesi, vücudunuzda aşırı miktarda D vitamini bulunduğunda ortaya çıkan, nadir görülen ancak potansiyel olarak ciddi bir durumdur. D vitamini toksisitesine diyet veya güneşe maruz kalma ile değil genellikle yüksek dozda D vitamini takviyesi neden olur. Bunun nedeni, vücudunuzun güneşe maruz kalmanın ürettiği D vitamini miktarını düzenlemesidir ve güçlendirilmiş gıdalar bile çoğu büyük miktarda D vitamini içermez.

D vitamini toksisitesinin ana sonucu, kanınızda kalsiyum birikmesidir (hiperkalsemi), bu da bulantı ve kusmaya, güçsüzlüğe ve sık idrara çıkmaya neden olabilir. D vitamini toksisitesi kemik ağrısı ve kalsiyum taşlarının oluşumu gibi böbrek problemlerine ilerleyebilir.

Tedavi, D vitamini alımını durdurmayı ve diyet kalsiyumunu kısıtlamayı içerir. Doktorunuz ayrıca intravenöz sıvıları ve kortikosteroidler veya bifosfonatlar gibi ilaçları da reçete edebilir.

Birkaç ay boyunca günde 60.000 uluslararası birim (IU) D vitamini almanın toksisiteye neden olduğu gösterilmiştir. Bu seviye, günde 600 IU D vitamini alan çoğu yetişkin için ABD’de Tavsiye Edilen Diyet Toleransından (RDA) çok daha yüksektir .

Daha yüksek dozlar RDA bazen D vitamini eksikliği gibi tıbbi problemleri tedavi etmek için kullanılır, ancak bunlar belirli bir zaman dilimi için sadece bir doktor gözetimi altında verilmiştir. Birisi yüksek dozda D vitamini alırken kan seviyeleri izlenmelidir.

1930’lardan 1950’lere kadar, Birleşik Devletler ve Birleşik Krallık’taki halk sağlığı yetkilileri, sütün ve diğer gıdaların rutin olarak D vitamini ile takviye edilmesini önerdi. Bu politika başlangıçta çocuklarda nutrisyonel raşitizmi önlemek için etkili bir halk sağlığı stratejisi ve daha sonra nüfusun genel sağlığını iyileştirmeye yönelik bir müdahale olarak uygulandı.

1940’larda, yüksek dozlarda D vitamini (200.000–300.000 IU/gün), tüberküloz ve romatoid artrit gibi çeşitli kronik hastalıklar için etkili bir tedavi stratejisi olarak kabul edildi. Bu şekilde tedavi edilen bazı hastalarda hiperkalsemi gözlemlendiğinden, doktorlar tek tek yüksek dozları bıraktı ve VDT semptomları birkaç ay sonra kayboldu. Bununla birlikte, bu klinik gözlemler doktorları VDT olasılığı konusunda uyardı ve büyük dozlarda D vitamini uygulaması daha sonra ulusal olarak durduruldu. Ancak bu gözlemler, gıdaların ve diğer ürünlerin 1950’lerde devam eden D vitamini takviyesini etkilemedi. 1950’lerde, esas olarak Birleşik Krallık’ta yüz anormallikleri, supravalvüler aort darlığı, zeka geriliği ve hiperkalsemisi olan birkaç bebek vakası rapor edildi. Bunu, Birleşik Krallık’taki ve diğer Avrupa ülkelerindeki bazı bebeklerde ek hiperkalsemi raporları izledi.

Royal College of Physicians ve British Pediatric Association, D vitamini ile zenginleştirilmiş çeşitli gıdalardan aşırı D vitamini alımının hiperkalsemi insidansında beklenmedik ve açıklanamayan artış olduğunu bildirmiştir – o zamanlar, D vitamini ölçümü için güvenilir bir değerlendirme mevcut değildi ve D vitamininin diyet alımı için güvenilir tahminler mevcut değildi.

Royal College of Physicians bu fenomen için güçlü bir kanıt sağlayamadı – sonuçlarını ağırlıklı olarak yüksek dozda D vitamini alan hamile kemirgenlerin dismorfik özellikler, aort stenozu ve hiperkalsemi ile yavru doğurduğu literatürüne dayandırdılar. İngiliz Pediatri Derneği ise, hiperkalsemiyi yalnızca günlük yaklaşık 1.500–1.725 IU D vitamini alımına sahip bebeklerin izole vakalarında belgelemiştir.

Bununla birlikte, geriye dönük olarak, hiperkalsemi muhtemelen Williams-Beuren sendromu ve sarkoidozdan muzdarip bebeklerde D vitaminine aşırı duyarlılıktan kaynaklanmış olabilir. Bu vakaların önemli bir kısmında hiperkalsemi, muhtemelen aşırı günlük D vitamini alımına bağlıydı. VDT ile ilgili daha sonraki gözlemler, D vitamini takviyeli süt içmekle ilişkili olan sekiz hastayı D hipervitaminozu ile ilişkilendirilen Amerika Birleşik Devletleri’nden geldi. Yerel bir mandırada üretilen sütün analizi, standart 400 IU/quart yerine, quart başına 232.565 IU’ya varan aşırı D vitamini takviyesini ortaya çıkardı. Bu olayın bir sonucu olarak, dünya çapındaki yerel hükûmet kurumları sütün zenginleştirilmesini yasakladı ve doktorları VDT’nin potansiyeli konusunda uyardı – bu güne kadar devam eden bir endişedir.

Her zaman olduğu gibi, vitamin ve mineral takviyeleri almadan önce doktorunuzla konuşun.

Bu içeriği beğendiyseniz lütfen çevrenizle paylaşınız…