Aşırı zorlu koşullarda hayatta kalabilen, açlıktan ölmek üzere olan mikroorganizmalar, sadece üç günde bir çiviyi “yemeyi” başardılar. Şili’de bir bilim insanı, ülkenin son derece kirletici madencilik endüstrisini temizlemeye yardımcı olabileceğini umduğu “metal yiyen” bakterileri test ediyor.

33 yaşındaki biyoteknoloji uzmanı Nadac Reales, Santiago’nun 1100 km kuzeyindeki bir sanayi kasabası olan Antofagasta’daki laboratuvarında ekstremofiller yani ekstrem ortamlarda yaşayan organizmalarla testler yapıyor.

Reales bu fikri, henüz üniversitedeyken, bakırın çıkarılmasını kolaylaştımak için mikroorganizmaları kullanarak bir maden tesisinde testler yaparken ortaya çıktı.

Reales, verdiği demeçte, “Madencilik endüstrisinde çeşitli ihtiyaçlar olduğunu fark ettim, örneğin metalik atıklarla olanlar" dedi.

Bazı metaller eritme tesislerinde geri dönüştürülebilir, ancak 50 ton kaya alabilen HGV kamyon hazneleri gibi diğerleri, ülkenin madencilik endüstrisinin çoğuna ev sahipliği yapan Şili’nin Atacama Çölü’e atılmamalı ama çoğu kez atılır.

Şili, ülkenin GSYİH’sının %15’ini oluşturan dünyanın en büyük bakır üreticisidir ve bu da çevreyi kirleten çok sayıda maden atığı ile sonuçlanmaktadır.

Şu anda kendi şirketi Rudanac Biotec‘i yöneten Reales, araştırmasında Leptospirillum adlı demir oksitleyici bakterilere odaklandı.

Bakterileri, Antofagasta’dan yaklaşık 350 km uzaklıkta, deniz seviyesinden 4.200 metre yükseklikte bulunan Tatio gayzerlerinden çıkardı.

Bakteriler “Çoğu metalin nispeten yüksek konsantrasyonlarından pratik olarak etkilenmeyen asidik bir ortamda yaşıyor" dedi.

“İlk başta bakterilerin bir çiviyi parçalaması iki ay sürdü."

Ancak aç kaldıklarında, uyum sağlamaları ve kendilerini beslemenin bir yolunu bulmaları gerekiyordu.

İki yıllık denemelerden sonra, bakterinin “yeme" hızında belirgin bir artış oldu ve sadece üç günde bir çiviyi yiyip bitirdi.

Şaşırtıcı fayda
Reales, “Kimyasal ve mikrobiyolojik testlerin" bakterilerin insanlara veya çevreye zararlı olmadığını kanıtladığını söylüyor.

Reales ile çalışan dört kişilik bir ekibin parçası olan mikrobiyolog Drina Vejar, “Laboratuvarda önemli bir testi geçmiş olan bu projede her zaman çok fazla potansiyel gördük” dedi.

“Özellikle bu kadar çok kirletici endüstriye sahip tüm bu şehirlerde daha sürdürülebilir bir kalkınma planlamamız gerektiğinde bu gerçekten gerekli.”

Madencilik şirketleri araştırmaya ilgi gösterdi, ancak Rudanac Biotec daha önce yeni başlayanlar için bir devlet fonundan yararlanırken, şirketin bir sonraki deneme aşamasına geçmek için yatırıma ihtiyacı var.

Reales, yönteminin “orta boy bir kiriş mi yoksa bir huni mi yiyebileceğini” görmek için paraya ihtiyacı olduğunu söylüyor.

Parçalanma süreci tamamlandığında geriye kırmızımsı bir sıvı kalıntısı kalıyor, bu kalıntının kendisi de şaşırtıcı kaliteye sahip olan çözücü olarak bilinen bir çözeltidir.

Reales, “Biyo parçalanmadan sonra üretilen ürün (sıvı), hidrometalurji adı verilen bir işlemde bakırın geri kazanımını iyileştirebilir" dedi.

Esasen, sıvı kalıntı, liçte mevcut kimyasal kullanımından daha sürdürülebilir bir şekilde bakırı kayadan çıkarmak için kullanılabilir.

Reales, bunun yeşil madenciliğin “tamamen uygulanabilir” olduğu anlamına geldiğini söylüyor.

Bu, kanunen yapmaları gereken bir şey olan, aynı zamanda kirliliklerini azaltırken, büyük ölçekli bakır veya diğer minerallerin çıkarılmasını iyileştirmek için kullanabilecek madencilik şirketleri için büyük ilgi görüyor.

Reales kısa süre önce teknolojisi için uluslararası bir patent talebinde bulundu, ancak daha da önemlisi, bunun ülkesinin madencilik bölgelerindeki araziyi kirleten metal atıklarını azaltmaya yardımcı olacağını umuyor.

Bu içeriği beğendiyseniz lütfen çevrenizle paylaşınız…