19:04:02

Roger Waters İle Tekrar Sahneye Çıkar mı?

David Gilmour, İngiliz rock müzisyeni, şarkıcı ve besteci olarak en çok Pink Floyd‘un gitaristi ve vokalisti olarak tanınır. 6 Mart 1946’da Cambridge, İngiltere’de doğmuştur. Müzik kariyeri boyunca hem solo çalışmalarıyla hem de grup içinde yaptığı eserlerle büyük bir etki yaratmıştır…

Yeni albümü Luck and Strange‘in turnesine çıkan Pink Floyd gitaristi, maneviyat, Kate Bush ve Roger Waters ile barışmak üzerine sevenlerinden gelen soruları yanıtlıyor.

The Division Bell benim en sevdiğim Pink Floyd LP’si ve High Hopes şarkısı grup için bir nokta gibi hissettirdi. O zamanlar böyle bir ihtimal var mıydı, yoksa bir gelecek olduğunu mu düşünüyordunuz?
Olmadığını düşünmemiştim. O noktada durmamız için özel bir neden yoktu ama işler bir süreliğine yavaşladı. Hayatta olduğu gibi başka şeyler araya girdi ve başka bir albüm ya da turne yapmaya fırsat bulamadık. High Hopes bir albüm için güzel bir son ama bir kariyerin sonu değil.

Sizin hakkınızda bilmediğimiz ve size her zaman keyif veren şey nedir?
Marangozluğu her zaman sevmişimdir. Bot çıkarıcılardan masalara, ağaç evlere ve kayık evlere kadar neredeyse tüm hayatım boyunca ahşaptan bir şeyler yaptım. Sigortacılar parmaklarımı keserim diye bunu yapmamı pek istemiyorlar.

Syd Barrett’ın döşeme tahtaları (ortak yapımcılığını üstlendiğiniz The Madcap Laughs albümünün kapağında yer alıyor) kısa süre önce 28.000 sterlinden fazla bir fiyata satıldı. Geçmişinizden hangi eşyalarla yeniden bir araya gelmek için aptalca paralar ödersiniz?
Pek bir şey yok. Eski araba yok. Eski gitarlar yok. Sanırım Syd’in 66 ya da 67’de bana verdiği kırmızı deri ceketi geri almak isterdim. Ayrıca Kings Road’daki Granny Takes a Trip’ten aldığım pembe kadife pantolonumu da. Onlar 1969’da Old Brompton Road’daki çamaşırhaneden çalınmıştı -artık onlara sığacağımı ya da sığsam bile giyeceğimi düşündüğümden değil!

Müzik endüstrisinin konser biletleri üzerinden kendi kendine koyduğu bir vergi yoluyla Birleşik Krallık’ta tabandan gelen müziği desteklemek için bir fon oluşturması fikri hakkındaki düşünceleriniz nelerdir?
Bence müzik endüstrisi bugünlerde zor bir endüstri ve bu endüstride kayıt yapan insanlar için ödüller haklı değil. Zenginler ve güçlüler bu paranın büyük bir kısmını hortumladılar. Müzisyenlere çok daha iyi bir payın gittiği altın yılların bir parçası olduğum için şanslıydım, bu yüzden bunu kolaylaştırmak için yapılabilecek her şeyi destekliyorum. Bugün çalışan müzisyenler dışarı çıkmak ve canlı çalmak zorunda -başka türlü hayatta kalamazlar. Bunu kayıt süreciyle yapamayacaklar ve bu bir trajedi çünkü bu yeni müzik yaratılmasını teşvik etmiyor. Tüm işlerin yavaş yavaş robotlara ve yapay zekâya geçtiği, paradan nemalanan insan sayısının gittikçe azaldığı ve onların daha da zenginleştiği bu dönem, dünyanın yaşadığı en iyi dönem değil. “Herkesin canı cehenneme” gibi bir tutum var.

Comfortably Numb gitar solonuz sizin için ne ifade ediyor? Eğer bir şey söylüyorsa, ne söylediğini biliyor musunuz?
Bu solonun üzerine yazdığım müzik basit ama etkili, ilham verici bir sekans. Üzerine çalmak çok güzel ve her çaldığımda farklı bir anlam ifade ediyor?

Modern müzik gitar solosundan vazgeçmiş gibi görünüyor. Artık sadece eski grupların bir kalıntısı mı?
Sanırım bunlar döngüsel şeyler -hâlâ yapıyorum. Umarım daha fazlası geri gelir. Aralar müziğin çok değerli bir parçasıdır.

Telecaster mı yoksa Stratocaster mı tercih edersiniz?
Her şarkı farklı bir gitar istiyor ve ben sadece bu emre itaat ediyorum -ikisini de seviyorum.

Roger Waters ile tekrar sahneye çıkacağınızı düşünüyor musunuz?
Kesinlikle hayır. Putin ve Maduro (Venezuela Devlet Başkanı) gibi soykırımcı ve otokratik diktatörleri aktif olarak destekleyen insanlardan uzak durma eğilimindeyim. Hiçbir şey beni kadınlara ve LGBT topluluğuna bu şekilde davranmanın normal olduğunu düşünen biriyle aynı sahneyi paylaşmaya itemez. Öte yandan, tanıdığım en nazik ve müzikal açıdan en yetenekli insanlardan biri olan (Pink Floyd klavyecisi) Rick Wright ile tekrar sahnede olmayı çok isterim.

Kate Bush’u yakında tekrar sahneye çıkarabilir misiniz?
Kate Bush’u tekrar sahneye çıkarabilecek tek kişi Kate Bush’tur. Bence 2014’te Hammersmith Apollo’da verdiği konserler şimdiye kadar gördüklerimin en iyileriydi. Birkaç gece gitmiştik. Aslında son zamanlarda onu ikna etmeye çalıştım. Nazikçe.

Polly (Samson, Gilmour’un eşi ve birlikte çalıştığı kişi) ölümlülüğün (yeni albüm) Luck and Strange’de yinelenen temalardan biri olduğunu söyledi. Ölümlülük ve ölümsüzlük hakkında ne düşünüyorsunuz?
Yüce bir güce inanmıyor olmam üzücü. Albümde ‘Tek Bir Kıvılcım’ adlı bir şarkı var -Polly’nin sözleri, benim hislerim- Vladimir Nabokov’un Speak, Memory adlı kitabının ilk sayfasındaki bir satırdan geliyor ve her şeyi anlatıyor. Nasıl ifade ettiğini tam olarak hatırlayamıyorum ama hayatın iki sonsuzluk arasında tek bir kıvılcım olduğunu söylüyordu.

Müziğin yalnızca zihnin bir ürünü olduğuna mı inanıyorsunuz, yoksa bir şekilde doğrudan yüksek bir bilinçten alınan bir ilham unsuru var mı?
Ben bir ateistim, bu yüzden bunu yüksek sesle söylemekten nefret ediyorum, ancak yazarken müziğin kendisini kanalize ettiğini hissettiğim zamanlar oluyor. Her zaman benim yaptığım bir şeymiş gibi hissettirmiyor -bir şekilde içimden geliyor.

Kendim de bir gitarist olarak, solo tekniğimi geliştirmek için kilit unsur(lar) hakkındaki fikrinizi sormak istiyorum. Şimdiden teşekkürler.
Tekniği unutmanızı tavsiye ederim! Bunun için endişelenmeyin. Sadece kalbinize ve zihninize hitap eden notaları ve melodileri çalın ve onları dışarı çıkarın.

Roger’ın şimdiye kadar yazdığı en iyi şarkı sözlerinden bazıları sizce hangileriydi?
Tanrım, bir düşüneyim. Walk With Me Sydney adında bir şarkıya ne dersiniz? Hatırlamıyor olmanız normal, resmi olarak kaydedildiğini sanmıyorum.

Müziğin şu anki durumu hakkında ne düşünüyorsunuz ve şu anda müziğini gerçekten beğendiğiniz veya ilham aldığınız gruplar var mı?
Çok fazla modern müzik dinlemiyorum. Ama dinlediğim grup Alt-J ve bu albüm için prodüktör olarak Charlie Andrew’u bulmamı sağlayan da onlar oldu. Onun yardımıyla yaptıkları işi ilham verici buldum. Geçmişime ve yaptıklarıma karşı büyük bir saygısızlık gösterdi ve inanın bana, bu hayatta insanın ihtiyaç duyduğu bir şey -size eşit şartlarda yaklaşan insanlara sahip olmak!

2019’daki Christie’s satışından herhangi bir gitarınızı veya amfinizi özlüyor musunuz? Eğer öyleyse, hangilerini?
Dürüst olmak gerekirse, gerçek favorilerim olan birkaç gitarı geride tuttum. Ancak gitarları genellikle ticaret aletleri olarak görüyorum. Çok büyük bir duygusal bağım yok ve bu kaybı hafifleten şey, açık artırmada toplanan ve ClientEarth’e giden paranın yaptığı ve yapmakta olduğu iyiliktir.

Uzaya seyahat etmek ister misiniz?
Tuhaf bir şekilde uzaya seyahat etmek için davet edildim. Moskova’da çalmıştık -kimsenin utanmadığı zamanlarda- ve bana uzaya gitmek isteyip istemediğimi sordular. Ama Moskova’daki uzay müzesinde roketlerini ve kapsüllerini görmüştüm ve neredeyse altıma yapacaktım ve şöyle dedim: “Hayır, teşekkür ederim.” Cılızlardı ve somun ve cıvatalarla bir arada tutuluyorlardı.

Kendinizi kapatmak istediğinizde kimin müziğini dinlersiniz?
Bu günlerde kendimi müzik dinlemekten çok sesli kitap dinlerken buluyorum. Daniel Finkelstein’ın yazdığı Hitler, Stalin, Annem ve Babam bunlardan biri. Jonathan Freedland’ın yazdığı The Escape Artist (Kaçış Sanatçısı) bunlardan biri. Martin Amis’in ölmeden birkaç yıl önce yazdığı kitabı (Inside Story) olağanüstü bir eser. Sanırım o anki tüm takıntılarını biraz olsun ele almaya çalışıyor ve insan, daha fazla zamanı olsaydı bu takıntıların her birinin başlı başına birer kitap konusu olabileceğinden şüpheleniyor. Bu kadar genç yaşta ölmüş olması bir trajedi.

Tüm zamanların en iyi albümlerinden bazılarının parçasıydınız. Bu ürkütücü mü yoksa ilham verici mi?
Çoğunlukla ürkütücü değil. Kesinlikle ilham vericiydi. Her şey bittiğinde ve birbirine bağlandığında kontrol odasında yeni albümümü dinlerken hissettiğim duygu, 1973’te Abbey Road’da The Dark Side of the Moon’u dinlediğim ana hiç benzemiyordu. Yaşadığım heyecan çok benzerdi.

Müzik üretme konusunda ne gibi hedefleriniz var?
Amacım devam etmek. Bu turne biter bitmez stüdyomda çalışmaya devam edip daha fazla müzik üreteceğim. Bundan daha büyük hedeflerim yok.

Luck and Strange Sony Music‘ten yeni çıktı. David Gilmour 9 Ekim’den itibaren Royal Albert Hall‘da altı gece sahne alacak, ardından Los Angeles ve New York’ta konserler verecek.

Bu içeriği beğendiyseniz lütfen çevrenizle paylaşınız…