22:46:34

Bilim İnsanları Evrenin Nasıl Sonlanacağını Bildiklerini Söylüyor

Evrenin nasıl sona ereceği kozmologlar arasında süregelen bir tartışmadır ve sonuçlar belirli teorilere bağlı olarak değişmektedir. Yeni bir makale, evrenin sonunu “holografik karanlık madde” olarak bilinen, yerçekimi ve uzayın gerçek, 2 boyutlu gerçekliğimizin kuantum yanılsamasını oluşturduğu bir teoriyle ilişkili olarak analiz ediyor…

Her güzel şeyin bir sonu vardır ve buna evren de dâhildir. Ancak bu sonun tam olarak nasıl geleceği, “büyük donma” veya “büyük çatırdama” gibi korkutucu lakaplara sahip teoriler sunan kozmologlar arasında uzun süredir devam eden bir tartışmadır. Şimdi, ABD ve Hindistan’dan bir çift bilim insanının benzer bir önsezi uyandıran başka bir fikri var: “uzun donma”.

Bu fikir, kuantum yerçekiminin gizemlerini açıklamaya çalışan “holografik karanlık enerji” olarak bilinen bir teoriden geliyor. Bu teori, yerçekimi kuvvetinin aslında daha düşük boyutlu bir gerçekliğin hologramı olduğunu ileri sürmektedir. Başka bir deyişle, bilinen evrenimiz aslında iki boyutludur, ancak kuantum kuvvetleri yerçekimi ve 3 boyutlu uzay yanılsamasını yaratır. Bu holografik ilke sicim teorisi gibi teorik çerçevelerin de bir özelliğidir.

Karanlık enerji, birçok kozmoloğun evrenin genişlemesinin arkasında olduğuna inandığı güçtür. İlk “keşfinden” bu yana onlarca yıl geçmesine rağmen, hiçbir bilim insanı karanlık enerjiyi doğrudan gözlemlememiştir (eğer gözlemleselerdi, bunu kesinlikle duyardınız). Karanlık enerji evrendeki her şeyin yaklaşık yüzde 70’ini oluşturur ve genişledikçe yoğunluğu azalır. ArXiv ön baskı sunucusunda yayımlanan bu yeni ve hakem denetiminden geçmemiş makalede bilim insanları, karanlık maddenin bu holografik teorisini sonuna kadar takip etmeye ve teorik varsayımlarının doğruluğu kanıtlanırsa evrenin nasıl sona ereceğini hesaplamaya karar verdiler.

Live Science‘a göre bu senaryoda, karanlık enerji evrende dağıldıkça karanlık madde de dağılacak ve evren sonunda durma noktasına gelecekti. Bu “uzun donma”dır – evrenin genişlemesinin tamamen duracağı ve yeni enerji kaynaklarının yokluğunun mevcut yıldızların yavaşça göz kırpmasına neden olacağı bir zaman dilimi. Çoğu kozmoloğa göre, maddenin son “normal” yapıları kara delikler olacaktır, ancak eninde sonunda bu uzay-zaman canavarları bile nihai sonlarına ulaşacaklardır.

“Uzun donma”, ‘büyük donma’ olarak bilinen ve benzer şekilde basamaklı entropi durumuna giren bir başka kozmolojik son durumdan farklıdır. Bununla birlikte, “büyük donma” önemli ölçüde genişlemeye devam ederken, “uzun donma” genişlemeyi durdurduktan sonra sonlu bir şekil alır. Evrenin son zamanında yok olmakla karşı karşıya olan madde için tüm bunlar Titanik‘teki güverte sandalyelerini yeniden düzenlemek gibi görünebilir, ancak bu makalenin düşünce deneyi, olası kozmolojik teorilerin stres testine tabi tutulmasına ve nihai sonuçlarının anlaşılmasına yardımcı olmaktadır.

Neyse ki bizim için Stelliferous Çağı -yani evrenin yıldız yaratma çağı- kabaca 100 trilyon yıl daha sona ermeyecek. Ve o zaman bile, bu dönemi Dejenere Dönem ve Kara Delik dönemi takip edecek ki bu sonuncusunun Büyük Patlama’dan yaklaşık 10 duodesilyon ila 1 googol sonra gerçekleşeceği tahmin ediliyor.

Başka bir deyişle, evrenin içinde hâlâ biraz yaşam umudu var.

Bu içeriği beğendiyseniz lütfen çevrenizle paylaşınız…